Wraz z rozwojem technologii i ciągłą potrzebą doskonalenia upraw rolniczych, człowiek rozpoczął doskonalenie samych roślin. Stąd wzięły się organizmy genetycznie modyfikowane. Zmiany w kodzie genetycznym roślin miały na celu stworzyć:
- rośliny odporne na szkodniki,
- rośliny odporne na herbicydy (zwłaszcza Roundup).
Tak zmodyfikowane rośliny odporne na szkodniki charakteryzują się:
- zawartością białka Bt (Bacillus thuringiensis) – toksyny zaburzającej funkcjonowanie układu trawiennego szkodnika (inhibitor proteazy),
- zawartością genu kodującego białko Bt, który jest przenoszony metodami inżynierii genetycznej do roślin, by uodpornić je na niektóre szkodniki, np. ziemniaki na stonkę ziemniaczaną, rzepak na chrząszcze.
Wspomniane białko BT, pomimo swojej nietoksyczności, ma jednak duży wpływ na pszczoły i ich funkcjonowanie:
może mieć działanie subletalne (może wywoływać choroby genetyczne oraz obniżać żywotność),
może uszkadzać układ trawienny (miejscowa martwica), ułatwia wnikanie do organizmu wirusów i bakterii,
u młodych pszczół uszkadza gruczoły gardzielowe przez co larwy są gorzej karmione, a pszczoły rozwijające się z nich są słabsze,
pszczoły porażone przez pasożyty wykazują dużo większą śmiertelność po spożyciu pyłku zawierającego Bt. 1,
są bardziej podatne na infekcje wirusowe, pierwotniakowe i grzybowe.
W przypadku roślin odpornych na herbicydy działanie jest następujące:
- Właściwy gen odporności na wybrane herbicydy wprowadzany jest łącznie z genem markerem – często jest to gen odporności na antybiotyki.
- Nadanie tej odporności roślinom pozwala na stosowanie herbicydów bez obawy o zniszczenie rośliny uprawianej - najczęściej nadawana jest odporność na herbicyd Roundup - w ten sposób zmodyfikowano bardzo wiele roślin: kukurydzę, soję, rzepak, tytoń, pomidory.
- Jednak rośliny zmodyfikowane w okresie pylenia przekrzyżowują się z chwastami (należącymi do tej samej rodziny) – powstają „superchwasty” odporne na herbicydy, a to wymaga stosowania coraz większych dawek środków ochrony roślin.